wtorek, 28 października 2014

Podbitka...Więcej kolorów w ogrodzie

Sympatyczny Pan Ryszard  zajął się naszą podbitką. Na razie udało się wykonać fragment podbitki. Będzie ona jeszcze raz impregnowana. Pan Ryszard twierdzi, że do poniedziałku uda Mu się skończyć. Poprosiliśmy Go również o pomoc w zabezpieczeniu czoła balkonów brązową blachą oraz o przemalowanie drewnianych ozdobników na kolor pasujący do całej reszty.
 Ja natomiast ponownie zajęłam się ogrodem. Dosadziłam dwie kolejne chryzantemy, tym razem patriotyczne kolory- biały i czerwony... Czerwona trafiła blisko Pana Stefana, aby umilić mu jesienne chłody. Kolor jest przepięknie intensywny.
 Pani Stefanowa natomiast otrzymała białe chryzantemy.
 Tak wygląda ogrodzenie naszych sąsiadów. Siatka plus drewniane panele. A znad nich wyglądają główki thui brabant... I wielki orzech.
 A tu już moja ostróżka, zachwyca swoją barwą i tym, że wciąż kwitnie...
 Tutaj natomiast zgrany duet...Wojtuś i Tiger... Wojtuś nie wydaje się być zachwycony tym, że Tigerek ma ochotę wtulić się w jego ciepłe futerko...
Miłego wieczorku wszystkim, idę odpocząć z Mężusiem, bo jutro wstajemy wcześnie rano do pracy.

sobota, 25 października 2014

Ogrodowe zdobycze:)... balkony...i inne

   Dzień dobry kochani. Czy Wy też czujecie podekscytowanie przy sadzeniu każdej nowej roślinki w ogrodzie? Ja wczoraj nie posiadałam się z radości, bo wstąpiliśmy z Grzesiem do jednego centrum ogrodniczego w Krakowie przy Bieżanowskiej i akurat promocja była na rododendrony... Kupiłam więc jedną różową germanię i jeszcze jednego fioletowego różanecznika o liściach z białą obwolutką, niestety nazwy nie pamiętam. Każdy kosztował 25zł. Były zmasakrowane gradem, biedne, dlatego cena była niższa. Postanowiłam dać im inny "dom" i wierzę, że za rok odwdzięczą mi się pięknymi kwiatami na wiosnę, ponieważ pąki już na nich widać. Posadziłam je przy własnoręcznie robionej pergoli, po obu jest stronach. W środku natomiast zaschnięte kwiatostany hortensji ogrodowej, która ostatecznie wylądowała w tym miejscu. Najpierw spalona słońcem cierpiała w źle wybranym przeze mnie miejscu, ale przecież człowiek uczy się na błędach....Do tamtej pory nie wiedziałam, że są różne odmiany hortensji, które tolerują całkowicie inne stanowisko. I niestety biedna hortensja odchorowała swoje, ale potem zauważyłam, że już nowe pędy jej wyrastają po przesadzeniu pod pergolę... Jeszcze dodatkowo będzie zacieniona od posadzonego wczoraj różanecznika, więc wszystko powinno być dobrze za rok. Zobaczymy:)

 Tak wygląda różowa germania - widać, że niektóre liście ucierpiały podczas intensywnego gradu, który miał miejsce kilka tygodni temu.
 A to nieznany mi różanecznik, który ma kwitnąć na fioletowo... Ten również ma pączki. Jestem ciekawa wiosny:) Dodatkowo między nimi posadziłam sześć cebulek hiacyntu czerwonego, zakupionego w Biedronce. W centrum ogrodowym kupiłam jeszcze dwie czerwone róże pienne, które posadziłam przy ogrodzeniu.

A tu popatrzcie kogo przyłapałam hasającego sobie w moim ogrodzie... Czarnego persa Sąsiadki, który wprost uwielbia mój pagórek z nasadzeniami prymulek i innych... Zdaje się, że stamtąd ma dobry widok na inne koty lubujące się w moich grządkach... Żeby chociaż polowały na nornice, które drążą tam swoje korytarze! Ale niestety, zdaje się, że koty (których jest 9, w tym trzy nasze, 4 dzikie i 2 koty sąsiadów) i gryzonie żyją u mnie w zgodzie, więc muszę sięgnąć po inne środki...

   Przyjechał Pan Ryszard Stolarz, który będzie nam już w przyszłym tygodniu wykonywał drewnianą podbitkę. Zauważył od razu powód naszego ostatniego zmartwienia - powoli brudzące się czoła balkonów... Jego pierwszym pytaniem, którym powitał mnie jak tylko przyjechał było: "Pani Klaudio, co też oni pani tu zrobili?" 
   Pan Ryszard jest taki dobroduszny, uwielbiam tego człowieka... Powiedział, że jeśli mamy blachę w kolorze dachu (a takowa nam właśnie została), to wykona nam kapinosy, po których będzie spływała woda z balkonów nie brudząc ich czoła... Muszę jeszcze kupić folię w płynie, która dodatkowo pójdzie pod blachę, zabezpieczając klej użyty do styropianu na czole balkonów, który niestety nasiąka wodą, a gdyby przyszły ostre mrozy, to nagromadzona tam woda może wysadzić czoła balkonów... A tego chcielibyśmy uniknąć.
   Z tyłu domu umieściliśmy zbiornik 1200 l, doprowadzając do niego rynnę. W ten sposób gromadzić będziemy deszczówkę. Nadmiar wody będzie łagodnie spływał bokami zbiornika na ziemię.


piątek, 24 października 2014

Kotłownia powoli napełnia się płytkami.:)

   Dobry wieczór kochani. Dziś był baaardzo zimny dzień. Stwierdziłam, że to ostatni dzwonek na wykopanie mojej męczennicy... Przed zabiegiem wyglądała tak:
  Pięknie rozpostarta na płocie sąsiada... Kwitła na niebiesko... A teraz niestety musiałam przyciąć jej pędy, wykopać i umieścić w doniczce w domu. Miejmy nadzieję, że szybciutko odbije i znów pojawią się na niej listki... Jak widzicie, jeszcze kwitnie ostróżka wysiana z nasion...
  Pokusiłam się też na kupno chryzantem, które zwykle wywołują u nas skojarzenia z cmentarzem... A przecież to naprawdę piękne i wdzięczne kwiaty. Zobaczymy czy przetrwają u mnie zimę. Wybrałam odcień różowawy, ciężko mi go bliżej określić, ale bardzo mi się spodobał.... Ładnie wkomponował się do mojego różowego klematisa, który wciąż kwitnie...


    Wykorzystałam bezdeszczowy dzień i wykonałam parę prac ogrodowych...Dosadziłam więcej czosnku (45), wyrwałam truskawkom stare już liście oraz nazbierałam dla mojego Grzesiaczka ostatnie już w tym roku poziomki i maliny.
      Zabieram się i zabieram powoli do moich dyń, które dekorują mi na razie ogród... Mam plan otworzyć je w najmniej inwazyjny sposób, wydobyć pestki, a resztę ususzyć...Jednak nie wiem jakiego detergentu użyć, aby w środku nie zagnieździła mi się pleśń. Zdaje się, że będę musiała zapytać Wujka Google...Chyba że macie jakiś pomysł?
   Gdy Grześ wrócił z pracy, zwieźliśmy 30 worków cementu i zabezpieczyliśmy na zimę. Niestety nie uda nam się już rozpocząć grodzenia, nie wiemy kiedy przyłączą nas do sieci gazowej, więc zostawiamy to na wiosnę...
    Pojawił się problem z balkonami, ponieważ woda ściekając z nich, zaczyna już powoli brudzić nam czoło balkonu, które pokrywa puc... Niestety na położenie płytek jest już za późno, zbyt niska temperatura, więc jutro pomyślimy jak zabezpieczyć balkony przed ściekającą po nich wodą... Dziś natomiast wyłożyliśmy folię ogrodową po stronie zachodniej i północnej, aby uchronić dół elewacji od odpryskującej od ziemi deszczówki.
   Byłam też na placu targowym i udało mi się zakupić dwa trójwymiarowe obrazy dla Mieszkańców DPSu. Mam nadzieję, że się ucieszą. 

   A to nasza kotłownia... Wujek Grzesia powoli wykłada ją płytkami. Od razu jaśniej się zrobiło! Kto powiedział, że kotłownia ma być ciemna, prawda? Już nie mogę się doczekać efektu końcowego:)
   Czekamy też na Rafała i Dominika, którzy mają wkroczyć z gładziami.
   
   Miłego wieczoru wszystkim! I przy okazji - chciałam Wam podziękować za tak ciepłe maile, które od Was otrzymuję. Dziękuję, chociaż wydaje mi się, że na nie nie zasługuję.

czwartek, 23 października 2014

Docenianie małych rzeczy

   Pomimo biegania między pracą zawodową, a popychaniem urządzania naszego gniazdka, udaje mi się odnaleźć chwilkę na różne refleksje i rozważania. Czasem jest to moment podczas wykonywania prostych czynności, jak prace w ogrodzie, czy zamiatanie nagromadzonego pyłu i styropianu w naszym domku po kolejnych etapach budowy, czy też jeszcze innych rzeczy. Chciałam się z Wami podzielić jednym z moich wielu codziennych refleksji, które staram się w sobie pielęgnować i kształcić. Docenianie i poczucie wdzięczności. Takiej codziennej, ludzkiej wdzięczności. Żyjemy w epoce konsumpcjonizmu, kiedy to każdy pędzi przed siebie, nie mając czasu na nic, a goniąc nieustannie za tym, aby posiadać jak najwięcej. Nawet reklamy telewizyjne stają się nieznośne...Ostatnio denerwuje mnie taka jedna, w której to stary, prosty telefon zostaje nazwany antykiem...Bo teraz jest moda na supernowoczesne iphony i smartfony, kto ich nie ma, jest z innej epoki. A ja tam lubię mojego antyka, przynajmniej bateria służy mi tydzień i nie muszę codziennie jej ładować. Telefon jak dla mnie ma służyć do dzwonienia, a im większą ilością funkcji go faszerują, tym krócej wygląda jego żywotność. Ciekawe, czy wkrótce telefon będzie dla nas robił poranną kawę...
   Zwykłe, ziemskie, ludzkie przyjemności idą w odstawkę. Teraz liczą się zupełnie inne rzeczy... I w całym tym pościgu za nie wiadomo czym, tracimy naszą zdolność doceniania tego, czym obdarzył nas los, co dostaliśmy od Boga, co każdego dnia otrzymujemy, chociaż przecież nie musi tak być... W angielskim jest taki zwrot "taking something for granted", którego brakuje mi w polskim. Ale postaram się przetłumaczyć tak, aby oddać znaczenie tych słów. Znaczą one traktowanie czegoś jako coś oczywistego, coś, co nam się należy, coś co zawsze jest i ma być, bo tak już jest. I ja staram się z tym walczyć, usiłuję każdego dnia dostrzegać to, co pięknego i dobrego jest wokół mnie... Bo z takich małych rzeczy składa się nasze szczęście. Jeśli będziemy potrafili się nimi cieszyć, życie choćby nie wiem jak ciężkie, będzie o wiele lżejsze i przyjemniejsze, a i my sami może zaczniemy dostrzegać to, co tak naprawdę powinno w życiu się liczyć.
   I czasem jest mi ciężko ogarnąć myślami to wszystko co w życiu otrzymałam... Od  wspaniałych, najcudowniejszych rzeczy, do tych malutkich, całkiem błahych... Często dziękuję w duchu za mojego wymarzonego Męża, który jest dla mnie taki dobry, który uchyliłby mi nieba, gdyby mógł. Przecież kupił mi nawet konia, Mimi... Dziękuję za moją cudowną Mamę, która zawsze tak bardzo się o mnie troszczyła, czasem aż z przesadą :)... za Brata, za wspaniałych Teściów, których mam od ponad pięciu lat... za moich przyjaciół - tych rozsianych po Polsce (a także jednego z Indii), ale i tych, którzy ze mną pracują, dzieląc smutki i radości. Dziękuję za to, że każdego ranka budzę się i mogę widzieć świat, bo mam sprawne oczy (doceniam to szczególnie, kiedy w pracy spędzam czas z jednym niewidomym Panem)...I za to, że gdy się już budzę, to nie tylko mam dach nad głową, ale i ciepłe ciałko mojego Grzesiaczka przytulonego do mnie... A potem gdy piję poranną kawę, nasz kotek Wojtuś umila mi ją swoim mruczeniem i ocieraniem się o mnie... Doceniam coraz bardziej momenty, kiedy mogę cieszyć się słońcem i kiedy dzień jest długi, a noc krótka... Doceniam piękną naturę wokół mnie - tą całkiem dziką, nie ujarzmioną jeszcze do końca przez człowieka, ale i tą, wypieszczoną ludzką ręką... Umiem cieszyć się pięknem ogrodów, które należą do innych, gdy jedziemy samochodem wyglądam przez szybę, podziwiając wysiłki innych. Tak bardzo teraz doceniam jak urokliwą działkę otrzymaliśmy od moich Teściów - nie przy głównej drodze, lecz na niewielkim uboczu, wśród drzew, taką słoneczną i przyjemną. Doceniam i podziwiam kulinarne wyczyny mojej zdolnej Teściowej, która z taką ochotą dzieli się z nami owocami swojego talentu. Doceniam to, że żyję w Polsce, a nie na przykład w Pakistanie, gdzie kobiety traktuje się podmiotowo i nie mają ode jakiegokolwiek dostępu ani prawa do nauki. Cieszę się najmniejszymi rzeczami w ogrodzie - cieszy mnie każdy nowy przyrost który zauważę, cieszy mnie, kiedy uda mi się wyprowadzić roślinę z choroby (tak jak to nastąpiło w przypadku rododendronów), kiedy uda mi się wyplewić chociaż mały kawałek powierzchni, cieszy mnie każdy słoneczny moment, kiedy w ogóle mogę wyjść do ogrodu.
   Cieszy mnie każdy uśmiech Mieszkańca Domu pomocy Społecznej, do którego się przyczyniłam albo i nie - uwielbiam tych ludzi i każdego z nich kocham jak członka rodziny. Smucę się, kiedy ich stan się pogarsza, a potem po prostu od nas odchodzą, do tego lepszego świata bez zmartwień, ale doceniam każdy dzień, kiedy mogłam z nimi przebywać i pielęgnuję wspomnienia o wszystkich, z którymi pracowałam. Praca w DPSie uczy tak wiele...uczy pokory do życia i śmierci... Uczy doceniać normalny dom rodzinny, uczy doceniać zdrowie i siły, uczy doceniać to, że nie jest się w życiu samotnym i skazanym na uzależnienie od innych w najprostszych nieraz czynnościach... Uczy doceniać jak wiele mamy, o czym inni marzą każdego dnia.
   Jeśli czytacie ten post, to jesteście tymi szczęśliwcami, którzy mają zdrowe oczy i mogą podziwiać piękno otaczającego nas świata. Czasami warto poczuć się szczęśliwym:) I tego Wam życzę kochani. Czasem w tej szalonej pogoni zatrzymajcie się i po prostu cieszcie się życiem.

poniedziałek, 20 października 2014

Elewacja - finał.


    Witajcie kochani. Nasza Elewacyjna Ekipa zakończyła ostatecznie prace. Domek wygląda teraz tak jak na zdjęciu poniżej. Teraz jeszcze dojdzie podbitka oraz wymalowanie ozdobników pod dachem na palisander. Grześ obudował piasek siany deskami, aby go zabezpieczyć przed wysypywaniem. Musimy też przenieść cement w jakieś wolne od deszczu i wilgoci miejsce, ponieważ sporo go zostało po wylewce, a nie wiem, czy uda nam się wykorzystać w tym roku na ogrodzenie, bo podwykonawca wykopu gazu nie do końca wie kiedy wkracza do akcji...
   Za to prąd będziemy mieć w ten czwartek!

   Ja natomiast przegrzebałam większość naszej wielkiej szafy i z ulgą pozbyłam się wielu, wielu ubranek, które albo leżały tam ze względu na sentyment do nich albo z myślą, że "kiedyś się przyda" albo z bliżej nieokreślonego powodu, zabierając jedynie tak cenną przestrzeń. Marzy mi się, aby w naszym domku każdy ciuch miał swoje wygodne miejsce, aby ubrania się nie gniotły i aby koszule Grzesia luźno wisiały sobie na drążku pięknie wyprasowane. Ale mam marzenia, prawda?:) Fakt jest taki, że w szafie mamy zbyt dużo rzeczy, w których w większości nie chodzimy, a tak szkoda nam się ich pozbyć. Jutro PCK zbiera ubrania spod domów dla osób potrzebujących, więc będę miała czyste sumienie, wiedząc, że komuś innemu przydadzą się nasze ciuszki.
   Zmienna pogoda sprawiła, że chyba złapałam jakieś przeziębienie. Mam nadzieję, że szybko przejdzie, bo we środę wracam do pracy i chciałabym być w pełni sił.
    Zakupiliśmy dzisiaj płytki do kotłowni. Naprawdę jedne z najtańszych jakie były w Castoramie. Na razie tylko na ścianę, bo wzięliśmy 22 opakowania po 14 kilo każda i nie chcieliśmy za bardzo przeciążyć naszego autka. Kolor - jasny, prawie biały. Może będzie kompensować kiepskie światło w kotłowni (wąskie i wysokie okienko). Płytki na podłogę będą miały kolor również jasny. Dlaczego zaczynamy od kotłowni? Ponieważ zanim zamontujemy piec, zbiorniki i inne urządzenia pasuje mieć już płytki.
   Grześ teraz pochyla się natomiast nad cenami grzejników firmy Buderus...A ja wracam do szafy, którą trzeba odchudzić:) Miłego wieczoru wszystkim.


niedziela, 19 października 2014

Deski, zabezpieczenie elewacji oraz Mimi

   Dosyć ciężko piszę się posta z Wojtkiem mruczącym i upominającym się o pieszczoty na moich kolanach, ale mimo to spróbuje:)
   Przed weekendem udało nam się ułożyć prawidłowo deski, które leżały po zachodniej stronie domu, położone tam przez naszą Ekipę Budowlaną na początku czerwca.  Deski leżały bezpośrednio na deskach, uniemożliwiając schnięcie. Teraz poprzedzielane drobniejszymi listwami mogą sobie spokojnie wysychać. Jeszcze przykryjemy je niebieską plandeką i myślę, że od wschodniej strony domu mają lepsze szanse na schnięcie.

 A tutaj nasz pomysł na zabezpieczenie elewacji, podsunięty przez Teściów - po stronie gdzie Ekipa Elewacyjna usunęła już rusztowanie, umieściliśmy folię ogrodniczą, aby świeża, nie ubita ziemia nie odpryskiwała przy silnych opadach na nasze ściany. Oczywiście jest to tylko chwilowe rozwiązanie, dopóki nie mamy kostki. Spód natomiast okryjemy kamieniem elewacyjnym, jakimś piaskowcem, ale to na sam koniec, jeśli nam wystarczy pieniążków.
 W niedzielę udaliśmy się w odwiedziny do naszej Mimi, do Proszówek. Była piękna pogoda, a Mimi pomimo naszej dłuższej abstynencji była grzeczna, jedynie nieco wierciła się przy czyszczeniu. Natomiast podczas jazdy jak zwykle aniołek.
 A to moje dwa Misiaki:) Grześ i Mimi.
 Czy ta mordka nie jest słodka? I czy te oczka mogą kłamać?:)

piątek, 17 października 2014

Puc prawie gotowy

   Dziś tylko takie małe zdjęcie, na smaczek:) Pogoda znowu kiepska, więc nasz domek z dwóch stron osłonięty niebieską folią, w celu zabezpieczenia od deszczu.  Zabrakło jednego wiadereczka tynku silikonowego, więc Pan Piotr musiał dokupić. Jutro rozliczamy się z Ekipą i będziemy mieć kolejny etap budowy zamknięty....
    Musiałam ująć to cudnie mieniące się kolorkami drzewko:)


czwartek, 16 października 2014

Jedna strona domku skończona (puc)

     Ale najpierw nasz Słodziak - Wojtuś :)

 No i jak Wam się podoba nasz domek?
 Żartuję oczywiście, to tylko grunt. Natomiast kolorek możecie mniej więcej zobaczyć na zdjęciu poniżej. Pogoda była fatalna do zdjęć, więc nie oddaje ono w pełni wybranego koloru. Przyznam, że miałam koszmary związane z tynkiem elewacyjnym, śniło mi się, że nasi Panowie położyli coś w stylu kolorowego moro... Wracając z pracy do domu jechałam trochę z duszą na ramieniu, bo nie byłam pewna, czy mój wybór tynku, którego musiałam dokonać sama, był trafny. Na malutkim arkusiku wśród szerokiej gamy kolorów, wybrany odcień mi się podobał, ale nigdy nie wiadomo jak konkretny kolor wygląda na czymś wielkoformatowym...Na szczęście okazał się on być takim, jakim go sobie wymarzyłam. I Grzesiowi również się podoba:)
   Panowie planują zakończyć pracę jutro (tydzień na elewację!), jeśli będzie bardzo padać, to pozakładają plandeki, aby ochronić tynk przed deszczem, a ściągną je kiedy indziej. Ja trzymam kciuki za pogodę, chociaż właśnie zapowiadają deszcz...


 A tu mój ogród... Gama kolorów, teraz powoli hibiskus bylinowy oraz hortensja zaczynają powoli żółknąć i gubić listki.
 Wysiane z nasion ostróżki nie zamierzają się jednak poddać tak łatwo... Kochane roślinki.
 A to kwiatuszek, którego nazwy nie pamiętam... Kwitnie po raz drugi.

wtorek, 14 października 2014

Lanckorona, kotki oraz nasz ciemny domek

  Niedziela była taka piękna... Wybraliśmy się na spacer po Lanckoronie. Było przepięknie - drzewa mieniły się tysiącami kolorów, stare chałupki otulały spadające liście, ciepłe promienie słońca ogrzewały naszą skórę.


A tu nasz Wojtuś, chowa się za dynią:)
 I wreszcie, po wielu trudach udało mi się sfotografować czarnego kotka. Jest przepiękny, zdjęcie niestety nie pokazuje jak bardzo lśni mu się sierść.
 A nasz domek? No cóż, znowu zmienia kolorek! Teraz jest...ciemny. Ładny kolor tynku wybrałam?:) To oczywiście klej, nie tynk.
 Miejmy nadzieję, że pogoda dalej będzie sprzyjać... Przyjechały już do nas blaszane parapety (w kolorze brązu).
   Regipsy są już skończone (za wyjątkiem łazienki) i pięknie wyszlifowane. Wujek Grzesia naprawdę dobrze się spisał. Za materiały do regipsów jak do tej pory zapłaciliśmy 2000zł. Elewacja kosztować nas będzie  jakieś 20 tys (materiał+robocizna)

sobota, 11 października 2014

Elewacja cd i barierki.

   Piękny, słoneczny i ciepły dzień... Rano była mgła, ale dosyć szybko opadła i na niebie pojawiło się moje ukochane słoneczko. Wojtuś szalał w liściach, cieszył się pierwszą w swoim życiu jesienią. Ciekawa jestem jak zareaguje na śnieg:) Obyśmy przekonali się jak najpóźniej.


 Nasza elewacyjna Ekipa działa błyskawicznie. Domek już w 99 procentach pokryty styropianem. Jest on mocowany na kleju, który aplikowany jest na styropian w formie dużych placków.
   Muszę wspomnieć o postawie szefa Ekipy elewacyjnej, która bardzo mi zaimponowała. Był gorący dzień, sobota, więc wraz z Grzesiem postanowiliśmy zakupić dla chłopaków po jednym piwku. Kiedy wręczałam kuszące, zimne butelki piwa, usłyszałam od jednego pracownika "muszę spytać szefa". Pan Piotr, czyli szef nie zezwolił na spożycie alkoholu podczas pracy, kazał zaczekać aż skończą. Z jednej strony było mi żal chłopaków, bo wiem, że na pewno z chęcią by się napili, a z drugiej postawa szefa bardzo mi zaimponowała. Widać, że po pierwsze trzyma dyscyplinę, po drugie jego współpracownicy słuchają się go, po trzecie jest człowiekiem odpowiedzialnym, który zdaje sobie sprawę, że nie warto ryzykować pracując na rusztowaniu. Wielki plus dla tego Pana, zyskał dużo w oczach moich i Grzesia.
   Poniżej wygląd naszego domku na stan obecny. 
 I nasze piękne barierki, z założoną już poręczą. Pan Ryszard dopieszczał je i jeszcze ma zamiar pomalować ponownie, gdy przyjdzie do nas z podbitką. I zamontowaliśmy sobie drzwi zewnętrzne!
 Tak wyglądają barierki po stronie zachodniej. Będą jeszcze raz pomalowane:
 Tak wygląda nasz domek od strony południowej. Drzwi są najjaśniejszym elementem z odcieni brązu, ale nam to wcale nie przeszkadza.
   A tutaj widać, że nasza Ekipa Elewacyjna zostawiła nam miejsce na wstawienie rury od gazu. Trzymamy kciuki, aby podwykonawca przyjechał w poniedziałek i ją tam wstawił. Musieliśmy też z Grzesiem podkopać na 80 cm i 1 m od ściany.
  Tak więc jak widzicie prace posuwają się do przodu. Podobno ma spaść śnieg na 1ego listopada, ale ja mocno trzymam kciuki za ładną pogodę. Gdyby było tak, jak w poprzednim roku, to byłoby idealnie.
   Jutro jedziemy do Lanckorony. Nie mogę się doczekać. Zapowiada się relaksująca i przyjemna niedziela.

piątek, 10 października 2014

Ruszamy z elewacją i barierkami na balkony

   Witajcie kochani. Bardzo ciężko pisze się posta z Wojtusiem przy laptopie, ale jakoś spróbuję:) Nadrobię troszkę zaległości, bo wiem, że nie pisałam dwa dni. Tak wyszło.
   Przeniosłam Panią Stefanową na uporządkowaną grządkę, gdzie jeszcze niedawno rosły sobie i pięły się dynie ozdobne. W dalszym ciągu widać ją od ścieżki, jednak teraz jest ona dalej, za domem, ze względu na rusztowanie pod elewację.

    Chciałam uchwycić dla Was na zdjęciach wszystkie nasze dzikie koty, które osiedliły się na strychu nad garażem, a teraz jeszcze cieszą się z ostatniej naszej konstrukcji - daszku na drewno. Wygrzewają się tam w słoneczku, korzystając z ciepłych desek i promieni słońca wpadających przez okna, które wykorzystaliśmy na dach. Nie udało mi się uchwycić jedynie czarnej kotki...Gdzieś się ona zapodziała... A szkoda, bo jest przepiękna. Jak tylko uda mi się ją uchwycić, to Wam pokażę. Poniżej macie braciszka Wojtusia, który właśnie skończył pałaszowanie taniej karmy.
 Poniżej mały braciszek wciąż się oblizuje, a przed nim siedzi jego tatuś...Są prawie identyczni.
A teraz kolejne zdjęcie rodzinne...Mamusia Wojtusia z synkiem, który spoziera do obiektywu.
A to już mój Wojtuś, drepczący w moim kierunku:)
 I nasze schody strychowe....
 Wczoraj przyjechał styropian... Mnóstwo styropianu...Aż 88 paczek. &-0,040, 15 cm.
 W między czasie Pan Stolarz Ryszard pracował nad naszymi barierkami. Nie udało mu się zamontować wszystkiego, więc będzie kończył dzisiaj, w sobotę.

 A tyle zdążyli wykonać wczoraj Panowie od elewacji. Było mnóstwo pytań, odnośnie rurki od gazu, której wciąż nam brakuje (Panowie zrobili tam na razie lukę, w poniedziałek przyjeżdża podwykonawca, który obiecał brakującą rurę wstawić), o folię kubełkową (czy zejść ze styropianem niżej, czym będziemy obrabiać fundamenty itd...), o gniazdka hermetyczne, które musiałam kupić (dwa podwójne, na zachodnią i północną stronę) i wiele innych.

 Tak wyglądają nasze barierki jak na razie. Brakuje jeszcze poręczy. Są solidne i mocne i kolorem pięknie wpasowane do dachu.