sobota, 22 października 2016

Przytulaski i inne w październikowe dni


   Tadeuszek ma już 11 miesięcy... Od jakiegoś dłuższego czasu ćwiczy stanie na nóżkach, czasem zdarza mu się wytrzymać bez żadnego podparcia kilkanaście sekund. Przeczuwam, że już niedługo będziemy świadkami Jego pierwszych kroczków.
  Póki co jest Aniołeczkiem, który uwielbia się przytulać, kocha towarzystwo innych dzieci, ale także i dorosłych, jest niesamowicie towarzyski i zawsze gotów do psot, w Jego oczkach tlą się takie łobuzerskie, słodkie iskierki. Waży 11,3kg (ważony 3 tygodnie temu). Potrafi zająć się sobą jakąś godzinkę, mówi do siebie i do zabawek co jakiś czas spoglądając na mnie i uśmiechając się albo podchodząc na przytulaski...
   Jeśli chodzi o jedzenie, to nie mam z nim problemu. Jego wrodzona ciekawość pcha Go do kosztowania wszelkich nowych potraw, zawsze ciekawy jest co też jedzą mama z tatą. Na pierwszym miejscu jest jajeczko, które uwielbia.
   Każdego dnia jestem z Niego taka dumna. Owszem, bywają momenty, że jest markotny, ale przecież każde dziecko tak ma. Nieszczególnie lubi, gdy jestem w kuchni - o wtedy, to potrafi strzelić focha i okazać swoje niezadowolenie. Nie zawsze też toleruje zmianę pampersa, a także zdarza się grymaszenie przy ubieraniu. Ale taka natura bobasów:)
  Ubolewamy jedynie nad pogodą, która nas nie rozpieszcza od kilku dobrych tygodni... Ogród zarósł, a na spacery trzeba wybierać odpowiednią porę dnia, żeby zdążyć przed deszczem.
   Jeszcze we wrześniu udało mi się wykonać ostatnią już w tym roku rabatkę, tym razem z trawami. Zdjęcia na samym końcu bloga. Kształt musiałam dopasować do już wkopanego tam drzewka oraz oczka. 
  Miłego oglądania.













Poniżej wspomniana rabatka. Są tu trawy takie jak miskant Memory,  turzyca Red Rooster, Miskant Morning Light, miskant Gracimulus oraz proso, którego nazwy nie znam niestety. Zakupione w Krakowie na ul. Klimeckiego podczas wystawy ogrodniczej.


niedziela, 16 października 2016

Trochę niecodzienny post


    Witajcie kochani. U nas wszystko dobrze, jedynie marzyłoby się o nieco cieplejszej jesieni, by nie narzucać na siebie tylu warstw, kiedy gdzieś chce się wyjść...

   Chciałam się z Wami podzielić dwoma przepięknymi modlitwami - dla męża oraz żony. Przypadek sprawił, że znaleźliśmy jedną z nich (żony za męża) na spacerze w Karkonoszach. Bardzo mi się spodobała i schowałam ją do portfela. Był to dodatek do Gościa Niedzielnego. Zaciekawiona zerknęłam do internetu, czy istnieje też modlitwa męża za żonę. Bez problemu ją znalazłam. Wiem, że żyjemy w czasach, kiedy bycie katolikiem jest faux pas, a rozmowa o wierze jest wyśmiewana, ale trudno. Ja nie boję się mówić o wierze, bo tak wiele zawdzięczam Temu z góry, że nie śmiałabym się Go wstydzić.
   Może komuś z Was również przypadnie któraś z nich do gustu...
Modlitwa męża za żonę
Dobry Boże, dziękuję Ci za moją żonę. Dziękuję za Jej miłość, kobiecość, piękno, wrażliwość, widzenie spraw inaczej niż ja. Dziękuję za to, że skrzyżowały się nasze drogi, wybraliśmy siebie nawzajem, a Ty w sakramencie małżeństwa pobłogosławiłeś naszą miłość. Panie, daj jej cierpliwość, wyrozumiałość, pokój. Oddaję Ci wszystkie trudne sprawy, które są między nami: spory, nieporozumienia, zwątpienia. Spraw, abyśmy byli nawzajem dla siebie pomocą, umieli sobie przebaczać i wciąż lepiej siebie rozumieć. Otocz proszę moją Żonę opieką, strzeż ją od złego i dodawaj Jej sił. Chcę być jej wsparciem i obrońcą. Chcę być mężem i ojcem odpowiedzialnym za wychowanie naszych dzieci. Chcę, żeby była ze mną szczęśliwa. Kocham Ją.
Modlitwa żony za męża
Dziękuję Ci Panie za mojego męża. Za Jego miłość, za dobro, które mi daje. Za to, że dzięki Sakramentowi Małżeństwa mojemu tworzyć jedno Ciało.  Zawierzam Ci Boże wszystkie Jego myśli, gesty, słowa, decyzje, relacje z innymi ludźmi. Oddaję także to, co trudno mi w nim pokochać, co mnie irytuje  lub boli. Uświęcaj Boże naszą miłość. Proszę o wierność dla niego i dla mnie. Proszę o bliskość, która wyraża i umacnia miłość.  Pomóż nam, byśmy się zawsze dobrze rozumieli, potrafili pokonywać trudności, gasić konflikty i przebaczać sobie. Chroń go Panie od zła, daj mu silną wiarę i świętość. Błogosław jego pracy. Spraw, aby dzięki mnie mógł stawać się lepszym mężem i ojcem. Chcę jego szczęścia. Kocham Go.
   Słowa są takie proste, a jednocześnie takie piękne i prawdziwe.

poniedziałek, 3 października 2016

Jesiennie


  Już mamy  październik...Nie do uwierzenia... W listopadzie Tadzio skończy roczek... Nim się obejrzymy, będzie już jeździł samochodem i umawiał się na randki, a potem sam założy rodzinę... A my z Grzesiem będziemy staruszkami o siwych włosach i wielu zmarszczkach. :)
  Jednak póki co cieszymy się każdym dniem, każdą chwilą i staramy się te momenty zamykać w obiektywie, aby kiedyś w przyszłości do nich wrócić i znów się nimi cieszyć.
Każdy rodzic wie, jak bardzo dziecko zmienia jego życie i spojrzenie na świat. Zmienia harmonogram dnia, priorytety oraz przyzwyczajenia. Wszystko dostosowuje się pod maluszka.
Czy ja mówiłam, że kiedyś będzie prowadził samochód?  No cóż... Już teraz podoba mu się motoryzacja. Cały Tatuś, cały Tatuś:)
O wilku mowa:) Całkowicie zakochany w swoim Syneczku. Uroczy widok.
Mały Tadeuszek pełen radości dla każdego, pełen uśmiechu i zawsze gotów do psot.
Szafki kuchenne są wyjątkowo interesujące:) A mama zawsze robi w kuchni coś ciekawego, najlepiej obserwuje się ją będąc na rękach, szkoda, że mama nie ma czterech rąk.
Nowy lokator został zaakceptowany przez Tadzia. Za każdym razem, gdy gdzieś wychodzimy Tadzio się z nim wita:) Mniejszy grajek zmienił miejsce, ale nie przeniósł się aż tak daleko.

Jesienny klimat...
Drzewa powoli zaczynają zmieniać swoje kolory....
Wrzosy wciąż królują na rabatach, a ja wciąż dokupuję po kilka sztuk i znajduję im miejsce. Skutkiem czego nieuniknione jest małe przemeblowanie na rabatach. Tą roślinkę przesadzę tu, a tą tam, by zrobić miejsce na coś innego...Itd... Never ending story...
Wrzosiki, wrzosiki, wrzosiki... Tyle jest teraz odmian!
Przedogródek przybiera bardzo ciepłe barwy - wspaniale przebarwia się małe drzewko po lewej oraz różanecznik, który na zimę straci całkiem liście.
Przed domkiem rosną dwa takie drzewka i będą kształtowane tak, aby trzymały małą, zwartą formę.
W zeszłym tygodniu przywiozłam moją Sabinką kilka warstw kostki Nostalik w kolorze grafitowym. Usunęłam darń wokół drzewek, kiedy Tadzio miał swoje drzemki i wkopałam kostkę w okręgach, a środek wypełniłam przekompostowaną korą. Zasadziłam też cebulki tulipanów oraz szafirków. Teraz trzymajcie kciuki, żeby nornice ich nie zjadły... Mam nadzieję, że na wiosnę będzie ładnie.

A teraz zapraszam na kilka filmików z Tadziem w roli głównej. Przepraszam za bałagan, ale tak to u nas teraz wygląda - Tadeuszek szaleje i wszędzie to widać.