środa, 31 sierpnia 2016

Wrzesień puka do naszych drzwi.

   Dzień dobry:)  Wreszcie wrzuciłam resztę zdjęć, tym razem głównie z aparatu. Czasem ciężko jest skumulować je wszystkie ze wszystkich źródeł, dlatego nieraz robię to na raty. Będę chciała zrobić w nich porządek, bo pora na wywołanie i zamknięcie w albumach kolejnej serii wspomnień...
   Ostatnio sporo robiłam wszelkiego rodzaju przetworów... Począwszy od soków z malin (strasznie obrodziły mi moje niewielkie krzaczki, miałam już trzy serie zbiorów...), dżemów malinowych, soki z aronii, dżemów z aronii, cukinii i ogórków w zalewie z przyprawą do kurczaka, skończywszy na pasztecie z cukinii. Wczoraj wieczorem zrobiłam jeszcze pomidorki w sosie własnym do słoiczków. Po prostu szkoda byłoby zmarnować tyle darów natury z własnego ogrodu. I tak marnujemy mnóstwo jabłek ze starych jabłoni, bo jest ich tyle, że nie idzie tego przerobić...
  Na zdjęciach poniżej naprawdę tylko część przetworów...


 Na raz potrafiłam uzbierać z moich krzaczków 4-5 kilogramów malin...

A Tadzio jak zwykle czaruje nas swoim repertuarem minek. Poniżej zaraz po pobudce z drzemki porannej. Niestety coraz gorzej jest uśpić go do drzemek. Pewnie jest to normalne. Teraz nieraz miewa już tylko dwie drzemki w ciągu dnia i są one krótsze niż wcześniej.
 Bąbelek jest ciekawy świata i dosłownie wszystkiego, co go otacza. Gdyby mógł byłby wszędzie jednocześnie. Już się boję co to będzie, kiedy zacznie chodzić...
 Uśmiech, który zawsze mnie rozbroi...

 Moje dwa Przystojniaki, dwa Słoneczka, które rozświetlają moje dni. Wiadomo, czasem jest się zmęczonym, ale wciąż szczęśliwym.







Tadzio uwielbia huśtawki i bujaki, wcale się nie boi, czasem mam wrażenie, że jest zbyt odważny... Może dlatego, że Tata od małego robił z nim wielkie akrobacje? A może ma moje geny... :)


 Już jutro wrzesień. A wrzesień to czas wrzosów, cudownych roślin, które są niestety markotne ii wymagające. Ale mam ich kilka w ogrodzie.

Ktoś może herbatki sobie życzy?:) Czajniczek kupiony dawno temu na starociach...

Nasza śliwa po raz pierwszy wydała tyle owoców. Drzewko ma jakieś trzy latka, więc wciąż jest malutkie.

A to nie jest jarzębina...To ognik szkarłatny, jeden z dwóch w ogrodzie, drugi niestety nie zakwitł w tym roku, więc nie ma też takich owocków.

Lucky Was pozdrawia:) Mały uciekinier, ostatnio czmychnął nam kilka razy, ale zawsze się znajduje na szczęście.

A teraz coś z innej beczki, ale w temacie psów... Są upały, jest naprawdę gorąco w cieniu, a co dopiero w słońcu. Proszę zwróćcie uwagę w jakich warunkach trzymane są zwierzęta - one też cierpią, one też źle znoszą takie upały. Zdjęcie poniżej przedstawia jeden z domów w Szczawie, gdzie właściciele trzymają swojego małego pieseczka z tyłu domu, po prawej stronie na kompletnie odsłoniętym miejscu, bez grama cienia, w mikroskopijnej budzie wielkości psa, na króciutkim łańcuchu. Nie widziałam też jakiejkolwiek miski z wodą. Gdybym mogła, uwiązałabym takich ludzi w identycznych warunkach, żeby poczuli jakie tortury przechodzi to stworzenie. Piesek to kundelek, potwornie zaniedbany, sierść potargana, wchodzi mu do oczu i wszędzie, biedaczek szczeka desperacko jak tylko przejdzie się obok, próbuje dać znać, że on tu jest, że jeszcze żyje. Zrobiłam zdjęcia i poprosiłam Grzesia, by zadzwonił to zgłosić. Była niedziela, jednak telefony policji działają całą dobę, a pani przyjmująca zgłoszenie potraktowała je bardzo poważnie i od razu wysłała patrol. Niestety nie było numeru domu, a policjanci, którzy akurat przyjęli zgłoszenie byli tam przejazdem i nie mogli trafić, dlatego wkrótce otrzymaliśmy ponowny telefon z zapytaniem o bardziej szczegółowe wskazówki. Miały też zostać wysłane jednostki tym razem policji miejscowej. Niestety nie doczekaliśmy już tego, gdyż musieliśmy wracać do domku.
   Nie bądźcie obojętni, gdy zobaczycie podobną sytuację... Mentalność ludzi w stosunku do zwierząt się zmienia, ale nie dość szybko, a na wsiach wciąż niestety są osoby kompletnie zaślepione i nie dające sobie wytłumaczyć, że zwierzęta zasługują na ludzkie traktowanie, na humanitaryzm i przyzwoite warunki życia, szczególnie że są to najwierniejsze stworzenia na świecie... Jak można tak je krzywdzić...Wiem, że często jest tak, iż sąsiad sąsiada kryje, nie poda, bo nie chce sobie psuć relacji...Ale czy naprawdę kontakty z tak bezduszną osobą są warte wyrzutów sumienia, że skazaliśmy zwierzę na cierpienie swoją obojętnością? Nie dla mnie. Nie mam skrupułów dla tych, którzy są zwierzętami dla zwierząt.


   I już całkiem na koniec pokażę Wam rabatkę, nad którą pracowałam 4 dni, w zastraszająco szybkim tempie. Rabata ma powierzchnię około 18 m2, jeszcze nigdy tak szybko nie wyrywałam darni, tylko zerkając na wózek, w którym drzemał Tadzio i modląc się, aby spał jak najdłużej, bym mogła zrobić jak najwięcej. Pomysł na rabatę w białym grysie (biała marianna) zrodził się w mojej głowie już dawno i w końcu nabrał kształtów i wprowadziłam go w życie. Udało mi się załatwić tonę kamienia, który tak naprawdę utonął w rabacie - zamówiłam go w sam raz, prawie brakło. Oczywiście pod grysem znalazła się agrowłóknina. Wymarzyłam też sobie ławeczkę wokół drzewka, na której będzie można przysiąść - brakowało mi czegoś takiego po tej stronie naszej działki, teraz już jest. Rabata wciąż jest jeszcze młoda i potrzeba czasu, aby rośliny się rozrosły i stworzyły klimat. Ale wszystko jest już na dobrej drodze i z każdym rokiem będzie lepiej:). 
   Pokażę Wam poszczególne etapy. Najpierw Kierownik Budowy musiał zatwierdzić zarys rabaty:
 Potem poszedł sprawdzić solidność innych budowli...
 Gdy usnął mogłam zabrać się za najcięższą pracę...usuwanie darni...w kilkudziecięciu stopniach upału. A potem wywożenie usuniętej trawy z ziemią na drugi koniec działki.
Kolejny dzień to dokańczanie usuwania darni, wkopywanie kostki oraz wyłożenie agrowłókniny.
Jak widzicie zastał mnie już zmierzch...

Dzień trzeci to umiejscowienie roślinek, a następnie zasadzenie ich na miejsce stałe na rabatce. Trzeba wziąć pod uwagę jak wielkie docelowo będą nasze rośliny i czy zamierzamy je ewentualnie przycinać.
Poniżej roślinki już zasadzone.
Druga połowa dnia to zwożenie grysu, który przybył do mnie Pocztą Polską w big-bagu.
A tak finalnie wygląda rabata, jednak wciąż nie uważam jej za skończonej, bo planuję jeszcze zasadzić na niej żurawki, które udało mi się w tym roku rozmnożyć. Myślę też o rozplenicy japońskiej, ale to jest do rozważenia jeszcze....
 Na koniec uśmiechnie się do Was jeden z moich pierwszych hibiskusów bylinowych, jaki zagościł w moim ogródku. Miłego dnia:)


czwartek, 25 sierpnia 2016

Ząbkujemy na poważnie:)

   Witajcie kochani, wiem, przepraszam za ciszę. Zrozumiałam reprymendy i postaram się poprawić:) Po prostu chcę jak najpełniej wykorzystać te ciepłe jeszcze dni i prawie nie ma mnie w domu, "siedzę" w ogrodzie, szkoda mi każdej chwili. Chcę się nacieszyć latem zanim nadejdzie jesień.  A gdy nadejdzie jesień będę chciała nacieszyć się również i nią:) Może dynie powoli dojrzewają i tylko czekają aż je wykorzystam... I nie - nie do zup. Dynie to świetny element dekoracyjny na jesień, uwielbiam przystrajać nimi ogród, a w zeszłym roku niestety ich nie posadziłam, więc mam nadzieję, że w tym roku zdążą dojrzeć i cieszyć oko.
  Tadziowi wyrzyna się już trzeci ząbek. To oficjalnie potwierdzone:) Musieliśmy czekać aż do skończenia 9 miesięcy, aby zobaczyć te perełki. Najpierw zaczęły się wyrzynać jedynki na dole, teraz idzie też jedynka u góry z prawej strony. Znosi to nawet znośnie, płacze owszem, ale najgorzej jest tak naprawdę popołudniami. Nocki nawet są przespane, wciąż tylko jedno karmienie, no i od czasu do czasu coś tam zakwili, ale wtedy wystarczy dać mu smoczusia i znowu zasypia.
   Wciąż mamy zwykle trzy drzemki, co bardzo mnie cieszy! Pierwsza zwykle zaraz po nocce, około 7 rano, czasem 8... Potem koło 11....I ostatnia już różnie, czasem o 14, czasem o 15, a nawet o 16. Wciąż kładziemy się spać około 18-19, chociaż czasem zasypianie jest nieco dłuższe. Niekiedy idziemy na łatwiznę i usypiamy go w wózeczku, a potem przenosimy do łóżeczka. Robimy tak zwłaszcza wtedy, kiedy mamy gości i nie chcemy zostawiać ich samych na dole. Wtedy Tadzio słodko śpi sobie w wózeczku, czekając na odpowiedni moment, ąż rodzice przeniosą go do swojego łóżeczka na nockę.
  Uroczo też sobie gaworzy. Coraz to nowe dźwięki, głoski, sylaby. Czasem wyrwie mu się mama, ale najczęściej lubi powtarzać dadadada. Jest jak mały piesek, wszędzie za mną chodzi, nie spuszcza mnie z oka, ja jestem w kuchni, to on też, ja jestem w salonie, to on też....ja jestem w łazience, to on też! Wspina się po mnie, co jest cudownym uczuciem, bez przerwy utrzymuje kontakt wzrokowy. Potrafi pokazać głową gest "nie nie nie", jest to śmieszne szczególnie wtedy, kiedy próbuję go nauczyć kiwania "tak tak tak" on robi swoje "nie nie nie" i się uśmiecha. Umie też bić brawo.
  Uwielbia borówki amerykańskie, dobrze że mam kilka krzaczków i od miesiąca go nimi karmię. Chrupki kukurydziane i chlebek to również coś pysznego. Uwielbia też wyjadać mój jogurt naturalny z płatkami owsianymi... Wszelkie owocki są przez niego lubiane. Dziś pokosztował także marchewki z groszkiem i nawet się udało coś zjeść, bo zwykle warzywka dostaje w zupce, wciąż zmiksowane. To mój sposób na przeszmuglowanie jak największej ilości warzyw.
   A jeśli chodzi o domek, to udało nam się zakończyć kolejną inwestycję, tym razem związaną ze schodami zewnętrznymi. Zrobiliśmy je z kamienia (granit). Długo szukaliśmy właściwego koloru, a bardzo chcieliśmy uniknąć szarości, w której granit chyba najczęściej się pojawia. W końcu się udało i nasze schody wyglądają tak, muszę je jeszcze domyć któregoś dnia z tego pyłku, ale to już jak będzie spokojniej:
Mamy tu około 10 m2 i niestety dosyć sporo wyniosły te schody, aż 9 000zł, jednak jest to inwestycja już na lata, w następnym roku musimy dokończyć jeszcze dolny fragment elewacji, ale tu kamienia jeszcze nie wybraliśmy...
   Górna płyta na pierwszym schodzie jest nie cięta, jest to jeden, duży kawał granitu, co bardzo fajnie wygląda. Podstopnice również wykonane są z granitu. Wszystko jest oczywiście impregnowane, ale taką impregnację dobrze jest zrobić co roku. Niestety - tak to jest, że domek to skarbonka bez dna. Cudownie jest mieszkać w domu z ogrodem, jednak trzeba się liczyć z różnymi wydatkami. Wciąż jednak nie zamieniłabym go na mieszkanie w mieście,a przecież z miasta pochodzę.
   Dobrze, zapraszam na zdjęcia mojego Bąbelka i inne:)



 Tadzio wcina chlebek:)

 Poniżej bukiet na 15 sierpnia.

Poniżej ogromna hortensja na tarasie oraz lilie przed domkiem.
 Kosmosy..Uwielbiam te jednoroczne kwiaty... Są delikatne i kwitną do późnej jesieni.
 Przytulaski są takie przyjemne...
Miłego wieczorku:)

piątek, 5 sierpnia 2016

8 miesięcy zleciało...

    Nasz Bąbelek skończył już 8 miesięcy, a wnet będzie miał 9... Patrząc na niego każdego dnia czuję wielką wdzięczność za tak piękny dar i aż nie mogę się doczekać kolejnego dziecka. Ciekawe jakie ono będzie... Wiem jedno - Tadzio jest jedyny i niepowtarzalny, jak każde z naszych pociech i drugiego takiego nie ma.
   Wciąż ma 3 drzemki w ciągu dnia, a kiedy nie śpi - ćwiczy już stanie od dwóch tygodni...Coraz lepiej mu to idzie i widać, że go to cieszy.
    Je coraz więcej różnych rzeczy i jego ciekawość pcha go do próbowania wszystkiego, co widzi jedzą jego rodzice. Jednak jeszcze nie wszystko mu daję, stawiamy małe kroczki, ostrożnie, aby nie powtórzyć sytuacji sprzed kilku miesięcy. Mamy nauczkę na zawsze.
   Tadzio potrafi już wyrazić swoje niezadowolenie, jeśli coś ewidentnie nie idzie po jego myśli. est coraz mądrzejszy i zapamiętuje słowa, które zabawnie mu się kojarzą - słysząc je śmieje się. W ogóle uśmiech często gości na jego twarzy.
   Bez dłuższych komentarzy zapraszam Was na zdjęcia i filmiki.