Wczoraj zgrałam zdjęcia z aparatu oraz komórki i przeraziła mnie ich ilość... Wybrałam do bloga jedynie cząstkę z nich, a i tak wyszło dużo... Dlatego też postanowiłam podzielić materiał na dwa posty odrębne tematycznie - jeden o moich Chłopcach, a drugi o tym, co dzieje się w ogrodzie na przełomie czerwca i lipca.
Pamiętam jak urodził się Tadzio, to każdą chwilę, każdą minkę chciałam uwieczniać na zdjęciu lub filmie. Pod tym względem nic się nie zmieniło - dalej chętnie sięgam po aparat i cykam zdjęcia. Problemem jest jedynie ograniczona miejsce na dysku...
8 lipca Nikoś skończył miesiąc, jednak porównując z Tadziem, będzie On zawsze młodszy o te 3 tygodnie w stosunku do Tadzia po takim samym czasie od porodu, gdyż mój Pierworodny spędził w moim łonie właśnie 3 tygodnie więcej, niż Jego młodszy Braciszek.
Nikodem od dwóch, trzech dni zaczął się już świadomie uśmiechać słuchając naszych głosów. I uśmiecha się przeuroczo. Śmieje się jedynie przez sen, nieświadomie, ale uśmiecha już całkiem z premedytacją, co jest wspaniałe. Mam nadzieję, że będzie równie pogodny, co Tadzio. Staram się nie porównywać jednego do drugiego, ale mimo wszystko myśli się o różnych aspektach, na przykład tym, że Tadzio miał o wiele twardszy sen - nie budziły Go żadne dźwięki, natomiast uszka Nikosia są wrażliwsze i czasem szelest siatki potrafi Go zaniepokoić. Oczywiście nie zawsze, czasem potrafi wyłączyć sobie takie bodźce, jednakże jego słuch jest zdecydowanie bardziej wrażliwy niż Tadziowy.
W chwili gdy piszę tego posta, moi Chłopcy słodko sobie śpią - Tadzio w wózku do którego tak chętnie wchodzi i szybko usypia po chwili bujania, a Nikoś w kołysce, nakarmiony mleczkiem mamy i mieszanką (z Tadziem też tak miałam, że musiałam dokarmiać). Oczywiście nie zdążę napisać do końca, resztę pisać będę pewnie wieczorkiem, bo zawsze tyle czasu z tym schodzi...
Nikoś śpi prawie 22-23 godziny na dobę. Często nawet jak je, to śpi. Całkowicie bezproblemowy niemowlak. Mam nadzieję, że nie będzie alergikiem, bo póki co Jego skórka jest taka idealna, gładziutka i bez wybroczyn.
Tadzio Nikosia uwielbia - zachwycająca jest ta Jego miłość. Uwielbiam też Jego entuzjazm, z jakim poznaje świat, ciekawość, która pomaga mu próbować nowych rzeczy. Obecnie na topie są wszelkiego rodzaju prace ogrodowe (kopanie w ziemi, zbieranie kamieni, wąchanie kwiatów, podlewanie konewkami, grabienie) oraz wszelkie męskie zabawki (zabawkowa wiertarka, kombinerki, śrubokręt, którym uwielbia naprawiać swoje autko...) Tadzio nie pogardzi też mopem, miotłą ani odkurzaczem. Najchętniej we wszystkim brałby czynny udział i pomagał.
Lubi też sobie śpiewać, tańczyć, bawić się w ganianego (zawsze to On ucieka). Piaskownica użytkowana jest za każdym razem, gdy wychodzimy na zewnątrz. Uwielbia też się huśtać, ale trzeba Go bujać bardzo wysoko, to tak lubi najbardziej. Z chęcią wchodzi też do swojego domku i zjeżdża ze zjeżdżalni. Zakup placu zabaw był strzałem w dziesiątkę.
Nikoś jest przez Tadzia całowany i przytulany na potęgę :) Nie trzeba Go o to prosić, sam wtula się w malutkiego Braciszka, dostarczając mu sporą dozę zaskoczenia. Musimy uważać, bo Tadzio jeszcze nie rozumie różnicy wagi między nimi oraz siły nacisku, jakim może sprawić Maluszkowi ból. Poza tym mając złote serce wszystkim by się z Nim podzielił, wpycha Mu prawie do buzi różne rzeczy, nie rozumiejąc, że mały Nikoś jeszcze nie jada takich smakołyków.
Jestem często zmęczona i nie raz spałabym na stojąco, ale wypełnia mnie szczęście i poczucie spełnienia. Nie oddałabym tego za żadne skarby.
Kochani Synkowie.
OdpowiedzUsuńSzczęście macie wypisane na buźkach- wszyscy.
Cieszę się z Wami ogromnie.