Ziołobranie, ogród oraz kemping w Międzybrodziu Bialskim

   Witajcie kochani. Chyba wszyscy już chcemy normalności, prawda? Najgorsze jest to, że ta normalność, którą znaliśmy do tej pory może jeszcze długo nie powrócić... Jestem realistką i wiem, że wirus tak po prostu nie zniknie niestety. Tak bardzo tęskni mi się za tymi, których kocham, ale nie mogę narażać ani ich, ani siebie i mojej najbliższej Rodziny. Wiem, że w społeczeństwie nastąpiło poluzowanie restrykcji, ludzie są zmęczeni izolacją, my jednak w dalszym ciągu jesteśmy ostrożni i nawet jeśli z kimś się spotykamy, to utrzymujemy bezpieczny dystans.

   Dobrze, że mamy wiosnę, że teraz można skupić się na pracach w ogrodzie, podziwiać piękno obudzonej już przyrody. I doceniam te dary. Chłonę je każdego dnia. Zachwycam się nawet naszym zapuszczonym ze względu na asymilujące wciąż liście krokusów trawnikiem, który pełen jest różnorodnego życia, gdyż teraz przypomina bardziej kolorową łąkę. Znalazłam w nim i stokrotki i mniszka i kurdybanek, który kwitł fioletowym dywanem, a teraz znowu na fioletowo kwitnie przetacznik ożankowy. I wiecie co? Kocham mój trawnik zarówno zapuszczony, jak i skoszony. 

    Podzielę się teraz z Wami kilkoma kadrami wiosny, którą tak bardzo kocham.

   Oto stare jabłonki, piękne panny młode:

Papierówka góruje nad kącikiem marokańskim.

Czy nie jest piękna? Gdy się do niej podejdzie, słychać rój pszczół uwijających się jak w ukropie. U jej podnóża umieściłam z Chłopcami poidełko dla owadów by dzielne żyjątka mogły się napoić.

A to już niesamowicie pachnąca czeremcha. Jesteśmy jej szczęśliwymi posiadaczami, bo rośnie sobie dziko na naszej działce i ma kilkanaście metrów, a gdy kwitnie, to czuć jej piękny zapach na dużą odległość.

Tulipany również w tym roku mnie czarowały. Wiele z zasadzonych cebulek zmarniało, jednak wciąż sporo się ostało.

 Bawiliście się kiedyś w dzieciństwie w widoczek? Wspominałam o nim w poprzednim poście, teraz jednak mam też zdjęcia naszych zakopanych skarbów:)

 
Niezapominajkowa ścieżka kamienna:)

Kiedyś miałam tylko różowe, potem się wymieszały.

A tak kwitnie powojnik (Stolwijk Gold)w kąciku marokańskim.

Uwielbiam jego kolory.

A to dywan z kurdybanku na naszym trawniku.

Nazbierałam go cały kosz, ale to wciąż nie wszystko. Zamierzam suszyć tyle ziół ile mogę. Nie wiadomo jakie czasy nas czekają, a warto mieć coś w domowej apteczce.

Moi dzielni Chłopcy jednego dnia także pomogli mi trochę w zbieraniu np. stokrotek. W tym roku dopiero dowiedziałam się o ich cudownych właściwościach. Pomagają oczyścić krew z toksyn, są świetne na zapalenie stawów, usuwa kwas moczowy, uszczelnia ścianki naczyń włosowych, wspomaga pracę wątroby, koi bóle i wiele innych.

Tak wygląda teraz pokój gościnny- całkowicie przemieniony w suszarnię ziół.

W zimniejsze dni lub te deszczowe wciąż mogę się cieszyć widokiem na ogród z salonu. Teraz deszcz jest tak bardzo potrzebny, więc cieszę się i z niego, chociaż wiadomo, że wszyscy chętniej spędzilibyśmy czas na świeżym powietrzu.

Moja Zosieńka śle Wam uśmiech:)

 Tadzio także:)

 I Nikoś:)

W zeszły weekend wybraliśmy się na kemping do Międzybrodzia Bialskiego na trzy dni. Zosia była aniołkiem i moje obawy o zasypianie były bezpodstawne.

Wszyscy cudownie spędziliśmy czas. Mam nadzieję, że i Wam udaje się gdzieś wyrwać i odpocząć od dziwnej teraz rzeczywistości.